Monument of the Digital World: interview met de maker, Bruce Verdonkschot

Voor zijn afsturen in 2022 ontwierp Bruce Verdonschot een monument. De toren symboliseert een fysieke manifestatie van het belang van de digitale wereld. In samenwerking met Archiprix publiceert Archined de afstudeerprojecten die door de Nederlandse ontwerpopleidingen geselecteerd zijn voor de Archiprix 2023.

Kan je je onderwerpkeuze kort toelichten?
In mijn ontwerp heb ik een hybride transformatie doorgevoerd van het leegstaande Portugese paviljoen ontworpen door Alvaro Siza voor de wereldtentoonstelling van 1998 in Lissabon (Portugal). Het gebouw krijgt een fysieke functie als beursgebouw dat door middel van virtuele verlengstukken ook te benaderen is in de metaverse (een digitale online wereld). Hierbij maakt de gebruiker kennis met de groeiende digitale wereld in de vorm van een experience route die eindigt in een moment van impact, waar de alle digitale invloeden wegvallen en kan worden gereflecteerd op de dominante veranderingen. Dit vormt ook de basis van het Monument of the Digital World, een fysieke representatie van de digitale wereld die door middel van AR zichtbaar wordt.

Wat of wie zijn je inspiratiebronnen en kan je dit (kort) toelichten?
Alvaro Siza voor de transformatie van het bestaande paviljoen. De ingetogen materialen, puurheid in vorm en de strenge taal in ritme en proportie waren de uitgangspunten van de interne ingreep. De digitale vorm kent kenmerken van De Stijl. Waarbij alle regels met betrekking tot zwaartekracht en haalbaarheid zijn losgelaten. Alles is mogelijk in de virtuele wereld waardoor de toren is ontwerpen in de x, y en z-as en alle verdiepingen toegankelijk zijn.

Benoem en beschrijf (kort) het sleutelmoment in je afstudeerproject
Het moment belangrijkste moment binnen mijn afstuderen is het punt dat ik concludeerde dat een monument gerelateerd moet zijn aan de huidige samenleving maar ook die van de toekomst en ik hierdoor het gebouw op twee manieren wilde benaderen: fysiek en virtueel. Hiermee kon ik het paviljoen weer terug geven aan de maatschappij met functies die zich aanpassen aan de wensen en behoeftes van zijn omgeving.

Beschrijf (kort) wat ontwerpen voor jou betekent
Het ontwerpen is voor mij een verlengstuk van durven te dromen en te willen verbeteren. Standaard oplossingen zijn er voor standaard problemen maar wanneer een zorgvuldig onderzoek de basis vormt heb je lef nodig om dit te vertalen naar een innovatief ontwerp. Daarom vind ik lef en durf twee belangrijke peilers van ontwerpen.

Wat hoop/wil je als ontwerper in de nabije en/of in de verre toekomst bereiken?
Ik hoop als ontwerper meer betrokken te zijn bij de ontwikkeling van de digitale wereld, AR en VR. Waardoor architectuur een verlengstuk kan worden van de gebruiker in de nieuwe technologische ontwikkelingen.

“The monument of the digital world” is het eindresultaat van een tijdelijk monument dat middels een virtuele benadering, in een fysieke omgeving, weer een permanente functie krijgt en hierdoor aansluit bij het collectieve geheugen van de huidige samenleving. Monumentaliteit is gebaseerd op gebouwen die het collectieve gevoel van de periode en de culturele waarde ervan kunnen vertegenwoordigen. Het monument is een symbool voor idealen waarbij de expressie van het gebouw een bepaalde betekenis heeft. Deze betekenis ligt niet vast maar wordt gevormd door veranderingen in cultuur en tijd. Door verschillende manieren van interpretatie baant de betekenis zich een weg in de samenleving en neemt zij een plaats in het collectieve geheugen. Dit collectieve geheugen vertegenwoordigt het sociale en maatschappelijke leven van de samenleving.

Het Portugal paviljoen, ontworpen door Alvaro Siza, was het thematische centerpiece van de World Expo in 1998 in Lissabon. Ondanks zijn monumentale waarde voor de stad, is er na de expo geen nieuwe functie gevonden voor het gebouw. Dit maakt het een tijdelijk monument. Door het gebouw te transformeren tot een stock exchange, die zowel fysiek als virtueel te benaderen is, worden de werkelijke en digitale wereld met elkaar verbonden. Er wordt een koppeling gemaakt tussen het collectieve geheugen van toen en nu. Dit is verwerkt in het gebouw door vier thema’s in ruimte te introduceren: fysiek, fysiek met virtuele elementen, virtueel met fysieke elementen en virtueel.

Het ontwerp wordt gekenmerkt door twee verbindende assen: fysiek en virtueel. De fysieke as opent het bestaande gebouw in het hart en verbindt de voorkant van het paviljoen met het overdekte plein. Deze as creëert een ontdekkingsroute met leerzones en tentoonstellingen die zowel de twee zijtakken van het beursgebouw als de twee nieuwe kelderverdiepingen met elkaar verbindt. Het monolithische uiterlijk van de toevoegingen geeft een duidelijk beeld van de ingreep en zorgt voor een spanningsveld in het bestaande gebouw met loopbruggen, uitkijkpunten en open ruimtes.
De virtuele as (hier loodrecht op) is een belevingsroute, met als doel bewustzijn te creëren voor het belang van de digitale wereld. Via de interactieve route leren jong en oud over de gevaren, mogelijkheden en toekomst van het handelen (trade) en ontdekken ze de virtuele wereld (explore). De route eindigt in ‘een moment van impact’ waarin ’the monument of the digital world’ uit het water reist.

De toren symboliseert een fysieke manifestatie van het belang van de digitale wereld. Hier vervaagd de overweldigende digitale omgeving in de leegte en wordt de gebruiker zich bewust van de van de impact van de digitale wereld. Het monument dient als basis voor de ‘Metaverse tower’, wat een virtuele toevoeging is op het fysieke gebouw, die overal ter wereld online te benaderen is.

______________________________________________________________________________________________________________________Credits: Archined